De spin en de sleutel
Anna Woltz
Nederlands | 28-09-2023 | 200 pagina's
9789045129655
Hardback
Bekijk inkijkexemplaar
€ 16,99
Retourtermijn binnen 14 dagen
Verzendkosten €2,95 | Gratis verzending boven de €24,99
Tekst achterflap
Elena vlucht naar het einde van de wereld.
Atlas wacht op het einde van de wereld.
En dan ontmoeten ze elkaar…
Een bloedhete zomer. Elena moet een hele maand logeren bij het nieuwe gezin van haar tante, want niemand anders wil haar hebben. Vlak voordat ze aankomt, gooit ze haar telefoon weg en knipt ze haar lange haar af.
Op de boerderij leert ze Atlas kennen. Hij heeft de ramen van zijn slaapkamer dichtgetimmerd, elke nacht verdwijnt hij uren in het donker en zijn zusje zegt dat hij de school in brand heeft gestoken.
De laatste keer dat Elena iemand probeerde te helpen, ging het compleet mis. Maar hoe kan ze een maand tussen zoveel geheimen wonen zonder iets te doen?
Gouden Griffel-winnaar Anna Woltz schrijft meeslepende boeken vol spanning, humor en scherpe dialogen, zoals De tunnel, Alaska en Honderd uur nacht.
Biografie
Anna Woltz (Londen, 29 december 1981) groeide op in Den Haag. Als vijftienjarige schreef ze een jaar lang columns voor de Volkskrant over haar leven op school. Die stukjes werden gebundeld in Overleven in 4B. In 2002 kwam haar eerste kinderboek uit: Alles kookt over. Woltz studeerde Geschiedenis in Leiden en is nu fulltime schrijfster; ze heeft tweeëntwintig boeken op haar naam. Voor haar werk kreeg Anna Woltz verschillende prijzen. Mijn bijzonder rare week met Tess (2013) werd bekroond met een Vlag en Wimpel van de Griffeljury; de Nederlandse filmrechten zijn verkocht aan Bind Film. Honderd uur nacht (2014) won de Nienke van Hichtum-prijs 2015, Gips (2015) werd bekroond met de Gouden Griffel 2016, Alaska (2016) kreeg een Zilveren Griffel en Zondag, maandag, sterrendag (2017) werd bekroond met een Vlag en Wimpel van de Griffeljury. In december 2018 komt er een serie gebaseerd op Gips op televisie. De boeken van Anna Woltz worden vertaald in het Engels, Frans, Duits, Hongaars, Sloveens, Servisch, Lets, Ests, Pools, Deens, Noors, Japans, Taiwanees, Chinees, Tsjechisch en Russisch.
Details
| EAN : | 9789045129655 |
| Uitgever : | Singel Uitgeverijen |
| Publicatie datum : | 28-09-2023 |
| Uitvoering : | Hardback |
| Taal/Talen : | Nederlands |
| Hoogte : | 225 mm |
| Breedte : | 144 mm |
| Dikte : | 21 mm |
| Gewicht : | 333 gr |
| Status : | Bestelbaar |
| Aantal pagina's : | 200 |
Recensie
De spin en de sleutel van Anna Woltz voor De Vries van Stockum.
Door KM
Op de basisschool maakte ik voor de boekverkoop op de boekenkraam voor de Kinderboekenweek al filmpjes in De Vries Van Stockum inmiddels en nog steeds de winkel in Haarlem ‘de hofleverancier’ van boeken bij ons thuis.
Paranoïde stadskind ontmoet boerenkinkel met angststoornis.
Hoe leuk is dat? De Spin en De Sleutel een boek van Anna Woltz.
Elena moet logeren bij haar tante op het platteland, omdat haar moeder weg moet voor haar werk en niemand anders haar ‘hebben’ wilde, vanwege een geëscaleerde internet post. Op de weg naar haar logeeradres knipt ze zelf haar haar af en gooit ze haar telefoon weg in de hoop dat niemand haar herkent. Aangekomen ontmoet ze haar stief neef en nicht. Het huis waar ze in terecht komt is een troep en staat vol met dozen met kerstversiering. Haar tante, de zus van haar moeder, blijkt ziek te zijn, maar dat wist haar moeder niet eens. Ze moet slapen in de schuur in een kamertje naast haar neef en net als de andere kinderen meehelpen in het huishouden om haar tante te steunen. Behalve de ziekte van haar tante zijn er meer geheimen in de familie. Elena ontdekt dat haar neef ‘s nachts de benen neemt en hij ontdekt dat zij ook een groot geheim heeft.
Online valt er niet alleen hier, maar op veel andere sites wat over dit boek te vinden, omdat het mee deed ‘De jonge jury’.
Het is het beproefde recept van een Anna Woltz-boek, en het gekke is: het gaat nooit vervelen. Sterker nog: De spin en de sleutel is één van haar beste boeken tot nu. ... Veel prachtige zinnetjes om in te lijsten, maar het gaat vooral om het gelaagde en sterk gecomponeerde verhaal waarin thema’s van deze tijd samenkomen, zonder dat het er dik bovenop ligt of moraliserend is. - Jaap Friso,Jaapleest.nl
Anna Woltz houdt van geheimen, van bruisende karakters, van sprankelende momenten, van hoofdpersonen die elkaar aantrekken en afstoten. ... En zo geeft ze je in dit betoverende verhaal van alles mee om over na te denken. - ***** in Kidsweek
filmisch, prikkelend, origineel, geestig en vol bravoure ... Elena moet heel wat spannende acties ondernemen om te achterhalen wat Atlas’ geheim is, waarom hij iedere nacht bepakt en bezakt het huis uit glipt. Daarbij strooit Woltz met fraaie sfeertaferelen. ... En dat geldt ook voor het letterlijk en figuurlijk knetterende slot waarin Elena en Atlas uiteindelijk ervaren dat zolang je maar vertrouwen in jezelf en de ander houdt, de wereld niet zomaar zal vergaan. ‘Ik vind de meeste mensen maar niks’, zegt Atlas veelbetekenend. ‘Maar soms vallen ze dus mee.’ Mooi.
**** NRC Handelsblad
Inderdaad prachtige zinnen, spannend en vol geheimen, filmisch en over vertrouwen in je zelf. Vooral de beschrijving van bijvoorbeeld hoe Elena in het donker Atlas zag. Als een doorgekrast zwart silhouet. Hij had namelijk stokken in zijn handen. Deze beschrijving vond ik, die graag pentekeningen maakt, erg mooi want ik kon het me echt goed voorstellen. Zonder context lijkt het op een dronkemansbeschrijving.
Ik vond de schrijfstijl heel fijn omdat het vanuit de twee verschillende karakters kwam. Het was keurig verdeeld. Eerst een hoofdstuk vanuit de beleving van Elena, dan een hoofdstuk gezien door de ogen van Atlas. Lezers kunnen zo beter mee leven met een van de karakters. Op internet las ik over show-don’t-tell. Dat is een verhaalstijl waarbij er vooral uiterlijk, gewoontes en situaties worden omschreven en gebeurtenissen nog niet worden verteld. Hierdoor wordt het karakter geloofwaardiger. Een groot deel van het eerste hoofdstuk beschrijft Elena. Niet alleen haar uiterlijk, maar ook haar gedrag en haar omgeving. Ook het huishouden waar ze in terecht komt wordt uitgebreid beschreven, tot en met de kaplaarsjes van haar nichtje aan toe, zonder dat het gaat vervelen. Dat is trouwens vast wat ze met ‘filmisch’ bedoelde in de recensie van het NRC.
Leuk om te weten over Anna Woltz.
Anna heeft zelf ook op een gymnasium gezeten en schreef voor de Volkskrant stukjes over haar leven op de middelbare school. Ze had toen geen tijd om een echt boek te schrijven. Die plannen had ze trouwens al toen ze op de basisschool zat. Haar eerste boek schreef ze toen ze 17 jaar was en dat werd een paar jaar later in 2002 uitgebracht. Ze heeft geschiedenis gestudeerd in Leiden maar is inmiddels fulltime schrijver van kinderboeken.
Ik las in een recensie over Onweer (een boek uit 2019) dat Anna Woltz vaker laat zien dat mensen verrassende verborgen kanten kunnen hebben. Daarom denk ik dat ik nog eens een boek van haar zal gaan lezen. Dat moet lukken wat ze heeft inmiddels al 27 boeken op haar naam staan.