Korte beschrijving/Annotatie

In het derde deel van haar dagboeken (1979-1983) is Van Keulen gearriveerd schrijver, moeder én gescheiden. Haar worstelingen, humor en levenslust blijven immer actueel.

Tekst achterflap

‘Moeder en pen’ is het langverwachte vervolg van Mensje van Keulen op de dagboeken ‘Alle dagen laat’ en ‘Neerslag van een huwelijk’. We volgen Van Keulen in de jaren 1979-1983, pal na haar scheiding en de geboorte van haar zoon. Ze is een meer dan gevierd schrijver en houdt zich staande als alleenstaande moeder, als schrijver en als vrouw. Liefde speelt een grote rol in deze jaren, de onvoorwaardelijke liefde voor het kind, het verdriet over de beëindigde liefde, de vluchtige liefde voor de mannen die haar pad kruisen en een nieuwe liefde. Van Keulen schrijft over de jaren ’70 en ’80, maar het levert vragen op waar vrouwen en schrijvers ook vandaag de dag mee worstelen. ‘Moeder en pen’ verduidelijkt de wispelturige nasleep van een falend huwelijk, de strijd om te kunnen blijven schrijven en de keus om als alleenstaande ouder verder te gaan – zoals altijd is Mensje van Keulen immer actueel.

Recensie/Quote

'Rauw, geestig en zeer intiem. Het werk van Van Keulen is stilistisch puntgaaf […], geen woord tolt in het luchtledige rond. […] Aan alles is te merken dat dit de zielenroerselen van een schrijver betreft, zo soepel en licht zijn de zinnen.'

Biografie

Mensje van Keulen mag gerekend worden tot de beste schrijvers van het Nederlandse taalgebied. Ze debuteerde op zeer jonge leeftijd met de inmiddels klassieke Bleekers zomer (1972). Voor haar oeuvre ontving zij de Annie Romein-prijs, de Charlotte Köhler Prijs en de Constantijn Huygens-prijs. Haar verhalenbundel Ik moet u echt iets zeggen (2020) werd bekroond met de J.M.A. Biesheuvelprijs.

Details